Bomby 2.09.1939 r. padając na ulicy i podwórku zeszpeciły cały budynek i podziurawiły dach. Z górą tysiąc szyb wyleciało, tynk na wszystkich sufitach poodpadał. Jesienią wyreperowano dach i w tych obskurnych warunkach rozpoczęliśmy naukę. 11.12.1939 r. zagajając pracę powiedziałem do zebranych: będziemy w dalszym ciągu żyć treścią naszego hymnu. W następnym roku przystąpiono do gruntowniejszego remontu budynku przy pomocy funduszów miasteczka. Porządkowanie ocalałych rzeczy w szkole rozpocząłem 12.09.1939 r. szyld z godłem Rzeczypospolitej wisiał na budynku do 1.09.0939 r. W dniu tym żołnierz niemiecki strącił go i z innych budynków także. Portrety Piłsudskiego wisiały dłużej na ścianach izb lekcyjnych, później kazano je zdjąć, a pieczęć szkoły przekazać do kancelarii. Wprowadzono naukę języka niemieckiego, skasowano historię i geografię. Kazano odesłać do Piotrkowa mapy. Wysłałem te, które już dawno były bezużyteczne i zniszczone, a te w dobrym stanie schowałem. W przewidywaniu dalszych „zarządzeń” schowałem również wszystkie obrazy historyczne, geograficzne, bibliotekę szkolną i harcerską. W roku 1940 zamianowani zostali do szkoły nauczyciele wysiedleni z głębi woj. Łódzkiego. Dwaj z nich Ignacy Adam i Stanisław Ciesiołkiewicz w 1942 r. zostali wywiezieni do Oświęcimia, gdzie wkrótce zginęli. Przy okazji nadmieniam, że nauczyciel Adam Kędzior zginął w Katyniu. Tam również zginęli rodacy tutejsi nauczyciele – Kazimierz Więcławek, Adolf Wieloch z Barczkowic oraz kierownik szkoły z Gorzędowa – Józef Adamowski. 10.02.1944 r. z budynku szkolnego nas wyrugowano, bo umieszczono w nim wojskową szkołę niemiecką. Meble poszły na poniewierkę, część z nich ulokowałem w budynku parafialnym, część w swoim ogrodzie, część w kliku ciasnych izbach przy ul. Zjednoczenia 8 – dawnym drewnianym budynku urzędu gminnego. W tych izbach na dwie zmiany prowadziliśmy naukę.

Tekst: "Kronika Kamieńska" - Kazimierz Tazbir.
Przygotował: Grzegorz Turlejski.