Kamieńsk (dawniej Kamieńsko) dzięki staraniom dziedziczki Jadwigi z Krzykosów (pow. Kolski) w roku 1374 otrzymał tytuł miasteczka. Przywileje miasteczka potwierdzane były przez królów: Władysława Jagiełłę w 1420 r. Zygmunta I w 1533 r. Zygmunta III w 1599 r. Stanisława Augusta w 1787 r. Wszystkie dokumenty w sprawie przywilejów uległy zupełnemu zniszczeniu w czasie pogorzeli miasteczka w 1832 r. Kościół tutejszy założony był w roku 1291 i pierwotnie z drzewa wystawiony. Uposażył go Andrzej Piekarzewski ówczesny dziedzic Kamieńska, a Jakub Przerębski w 1538 r. przyczynił się do wzniesienia murowanego. W 1858 r. kościół był restaurowany. W 1837 r. Kamieńsk posiadał 85 domów i 756 mieszkańców, w 1860 r. – 95 domów i 1098 mieszkańców (w tej liczbie 546 Żydów), w 1882 r. – 120 domów (2 murowane) i 1593 mieszkańców (735 mężczyzn i 858 kobiet), w 1925 r. – 3200 mieszkańców, Żydów 1/3 w tej liczbie. W XIX wieku Kamieńsk był w posiadaniu Stanisława Psarskiego. Tyle wiadomości encyklopedycznych. Faktyczny rozwój Kamieńska pod wieloma względami przypada dopiero na wiek XX. Na podstawie więc miarodajnych źródeł opiszę te instytucje, które kolejno powstawały.

1.II.1926 r.

Tekst: "Kronika Kamieńska" - Kazimierz Tazbir.
Przygotował: Grzegorz Turlejski.